Η ηλεκτροκίνηση όπως την ξέρουμε έχει ημερομηνία λήξης

Ο Γερμανικός Οργανισμός Πρώτων Υλών (DERA) προβλέπει ότι το 2030 η ζήτηση Λιθίου μπορεί να φθάσει έως και τους 558.800 τόνους. Το 2020 η παραγωγή παγκοσμίως έφθασε τους 82.000 τόνους, με μόνο το 50-60% να ανταποκρίνεται στις υψηλές απαιτήσεις καθαρότητας που απαιτούνται για την παραγωγή μπαταριών.

Ο μόνος τρόπος για να καλυφθεί αυτή η ζήτηση είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, κατά έως και επτά φορές μέσα στα επόμενα χρόνια. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο στον τομέα της εξόρυξης.

Σχεδόν τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας παραγωγής Λιθίου προέρχεται από την Αυστραλία (49%) και την Χιλή (22%). Σε αυτό συνεισφέρουν χώρες, όπως η Αργεντινή και η Κίνα, αλλά με μικρότερα νούμερα. Όμως, η εξόρυξη του συγκεκριμένου μετάλλου είναι επίπονη και απαιτεί μεγάλες παρεμβάσεις στο περιβάλλον.

Γι’ αυτό τον λόγο πολλές εταιρείες προσπαθούν να ενισχύσουν την ανακύκλωση των μπαταριών, όμως, αυτή την στιγμή τα έργα που έχουν προγραμματιστεί σε αυτόν τον τομέα δεν επαρκούν για να καλύψουν παρά ένα μικρό ποσοστό της ζήτησης σε μπαταρίες.

Σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη, υπάρχουν κάποια κοιτάσματα σε μερικές χώρες, τα οποία δεν αξιοποιούνται προς το παρόν, λόγω σημαντικής επιβάρυνσης στο περιβάλλον. Μόνο στην Πορτογαλία υπάρχει σημαντική βιομηχανία εξόρυξης Λιθίου, όπου και πάλι είναι το μόλις 1% της παγκόσμιας ζήτησης, στους 900 περίπου τόνους. Αυτό και μόνο δημιουργεί μία τεράστια εξάρτηση των ευρωπαϊκών αυτοκινητοβιομηχανιών από τις εταιρίες που εξορύσσουν Λίθιο αλλά και τις εταιρείες κατασκευής μπαταριών.

Με λίγα λόγια, η ηλεκτροκίνηση όπως την γνωρίζουμε σήμερα, με την συγκεκριμένη τεχνολογία μπαταριών έχει σημαντικά προβλήματα και πιθανότατα να φτάσει σε οριακό σημείο πολύ πριν το 2030.

Τεύχος 107